Kuldan Öte

Girdim yola gidiyorum menzil bir çölden öte
Türlü türlü çiçek açsam menzil bir daldan öte
Beni bende göremezsin her yerdeyim gizlice
Sığmam bil ki yere göğe menzil bir kuldan öte

Kâinatta tüm canlıda hikmeti O’dur gerçek
Son muhakkak insanoğlu soğuk şerbet içecek
Dört mevsim Hakk’ı görür bil açar da solar çiçek
Baharı yazı bilmem ben menzil bir gülden öte

Arıyorum arşta yerde bildim ki gizi bende
Yüz çevirdim dergâhına yarenin özü bende
Aşkın kendisiyim görün çehresi gözü bende
Eserim hem gece gündüz menzil bir yelden öte

Karlı dağın başı duman kar bekle sonu bahar
Yüreğimi içeride yakıp da kavuran har
İHLÂSÎ'de başka sevda menzilimdeki o yâr
Her gün Leyla Leyla desem menzil bir dilden öte


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]